عیدتون مبارک :)
با کمی اغماض می شه گفت ما آدم ها فقط می تونیم آدم هایی که یه ذره از ما بهترن رو بفهمیم و درکشون کنیم. نسبت به کسایی که خیلی ازمون بهترن کوریم، اصلا امکانش رو نداریم که از درونیاتشون مطلع بشیم و توانایی فهمیدن حرف هاشون رو نداریم، دقت کنید: "چیزی که از حرف های آدم های بزرگ می فهمیم، متناسب با اندازه ی خودمونه."
در واقع همون طور که ما انسان ها نمی تونیم حسِ خدا بودن! رو درک کنیم، به همین صورت نمی تونیم حسِ آدم های خیلی بزرگ تر از خودمون رو درک کنیم. در واقع خیالِ ما آدم ها فقط بخشِ کوچکی از ادامه ی راه رو برامون روشن می کنه. مثلا یه جوون توی بیست سالگی می تونه توی خیالاتش خودش رو صاحب ده میلیارد تومن پول تصور کنه، و هدفش رو این قرار بده، و از تصورش به وجد بیاد و لذت ببره، نهایتِ بُردِ خیالش اونجاست، ولی وقتی ده سال بعد صاحب اون ثروت شد می بینه که چقدر راه های طولانی تری جلوش گسترده است، چقدر کارای بزرگ تری می تونه بکنه و ....
به خاطر همین موضوعه که آدم های بزرگ هم راهِ چندانی ندارن برای این که مفاهیمی که توی ذهنشون می گذره رو به مردم عادی منتقل کنن، اونا حداکثر کاری که می تونن بکنن اینه که "به اندازه ی عقل مردم باهاشون صحبت کنن"*.
ما مردمِ عادی هم نمی تونیم این حرمان رو یک شبه برطرف کنیم، حتی نمی تونیم اون طور که شایسته است نسبت بهش آگاه بشیم؛ تنها کاری که می تونیم بکنیم اینه که همون اندازه ای که می فهمیم شکر** کنیم، و با عمل کردن هر چه زودتر بزرگ بشیم تا کوچیکی خودمون رو بهتر بفهمیم.
---------------------------
* نحن معاشر الانبیاء امرنا ان نکلّم الناس علی قدر عقولهم: کافی، جلد 1، صفحه 23.
** مثلا سریع بجنب ده میلیاردو در بیار!
