ادریس میرویسی

چرا انتقاد می کنید؟ برای تغییر دادن طرف مقابل؟ برای خالی شدن خودتون؟ اگه نقد نکنید حرف دیگه ای برای گفتن ندارید؟ از روی عادت؟

اولا:

چرا به این نتیجه رسیده اید که باید فلان موضوع رو مورد نقد قرار بدید و عیب هاش رو بشمرید؟ من حداقل پنج دلیل می شناسم که نباید یه موضوع رو نقد کرد:

1. کمی دقت کنیم ... چند درصد از نقدهامون رو آگاهانه انجام می دیم و چند درصدش رو از روی عادت؟ نقدی که فقط از روی عادت باشه رو باید کنار گذاشت. (همه ی کارهایی که فقط از روی عادت انجام می دیم رو باید کنار بذاریم)

2. به احتمال خیلی زیاد ما اطلاعات کافی برای نقد بسیاری از موضوعات رو نداریم.

3. اگه بخوایم از هر چیزی که می بینیم و می شنویم انتقاد کنیم آرامش فکریمون رو از دست می دیم. برای خیلی از نقدهامون نه بهمون پولی می دن، نه ازمون تشکری می کنن، نه "کسی که باید نقدمون رو بشنوه" می شنوه، و هیچ کس هم قدمی برای بهبود شرایط بر نمی داره، فقط داریم بخشی از فسفر مغزمون! رو بی جهت می سوزونیم، خیلی از موضوعاتی که نقد می کنیم اصلا ارزشِ یک توجهِ خشک و خالی رو هم ندارن، چه برسه به تفکر و نقد و ....

4. خیلی اوقات شنونده ی نقد ما افرادی هستن که تقریبا هیچ نقشی توی به وجود آمدن یا اصلاحِ اون موضوع خاص ندارن. (نقدهای اقتصادی و سیاسی رو در نظر بگیرید.) حتی به خودمون زحمت نمی دیم که نقدمون رو نسبت به یک سریال به صدا و سیما تلفنی منتقل کنیم. (162 برای تهران و 0212781 برای شهرستان ها)

5. بسیاری از نقدهامون تف سر بالا هستن، کسی که خودش از کارش کم می ذاره نمی تونه از کم کاریِ دیگری انتقاد کنه، کسی که توی شغلش کم فروشی می کنه نمی تونه از اختلاس کننده ها ایراد بگیره. چنین آدمایی واقعا از یک تناقض درونی رنج می برن.

ادامه ی مطلب در پستِ بعدی