یک سال گذشت.
یک سال از اون روزی که وارد سایت محمدرضا شعبانعلی شدم و مثل خوره به جون نوشته‌هاش افتادم گذشت.
از هیجانی که در روز‌ها و هفته‌های اول داشتم.
از وقتی که توی سایت متمم عضو شدم.
از تجربه‌ی یک دنیای بزرگ و جدید و جذاب یک سال گذشت.
خیلی هیجان‌انگیز بود. خیلی آموزنده بود. خیلی دوست داشتنی بود.
هرچند از مسیر فکری خودم کمی جدا افتادم، مدل ذهنی متفاوتی رو تجربه کردم، و درگیری‌های فکری زیادی داشتم.
ولی این یک سال خیلی برام آموزنده بود و احساس می‌کنم چیزهای زیادی توی این یک سال یاد گرفتم.
البته مدتیه این رابطه کمی تعدیل شده. کمتر برای افکار این متفکر وقت می‌ذارم. جسورتر نقدش می‌کنم، و حتی ارادتم کمی بهش کمتر شده، ولی هیچ کدوم از این‌ها باعث نمی‌شه از این یک سال راضی نباشم.
و محمدرضا شعبانعلی رو تا آخر عمر معلم خوب خودم ندونم.